اشتغال مادر و کسب سرمایه ی انسانی فرزندان ۱۵ تا ۱۹ساله ی شهری ایران

خانواده به­عنوان یک نهاد اجتماعی تحولات زیادی را در ده­های گذشته تجربه کرده است. این تحولات وضعیت همه­ی افراد خانواده مخصوصاً فرزندان را دگرگون کرده است. این مقاله بر آن است تا با استفاده از داده های پیمایش گذران وقتِ که در سال های 1387 و 1388 در زمینه خانوارهای شهری ایران انجام شده است، به بررسی أثر اشتغال مادر بر کسب سرمایه ی انسانی فرزندان 15 تا 19 ساله بپردازد. نتایج نشان داد که فرزندان مادران شاغل، مدّت زمان بیش­تری را به کسب سرمایه ی انسانی می پردازند؛ چرا که درآمد حاصله از کار مادر منبع خوبی برای سرمایه گذاری در سرمایه ی انسانی فرزندان است. این نتایج منطبق با مطالعات پیشین بوده است. در بررسی بیش­تر نتایج، نشان داده شد اثر اشتغال مادر با اثر میزان تحصیلات وی پیوند می­خورد. اکثر مادران شاغل دارای تحصیلات نسبتاً بالایی بودند. اشتغال و سواد مادر در تعامل با هم­دیگر تأثیر مضاعفی را بر سرمایه ی انسانی فرزند اعمال می­کند. بررسی رتبه­ی شغلی و مقدار زمان کار مزدی مادران شاغل نیز اثر مثبت درآمد حاصله از اشتغال بر کسب سرمایه ی انسانی فرزندان را نمایان ساخته است.